Τηλέφεια τραύματα

(Όπου «ο τρώσας ουκ ιάσεται»)

Απογευματινή βόλτα με ποδήλατο στις παρυφές της πόλης και, περνώντας μπροστά απ’ την αυλή παλιού συμμαθητή, τον ακούω να με καλεί για έναν καφέ. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να αρνηθώ την πρόσκληση, ιδίως εφόσον είχαμε πολλά χρόνια να ιδωθούμε· κάτοικοι στην ίδια μικρή πόλη από δεκαετίες και οι δυο, πλην όμως, λίγο οι διαφορές στα επαγγελματικά και στα οικογενειακά («ελεύθερο πουλί» ο φίλος), λίγο που τα σπίτια μας έτυχαν αρκετά μακριά το ένα απ’ το άλλο και δεν είχε τύχει ν’ ανταμώσουμε, τουλάχιστον όχι  στο κοντινό παρελθόν.

Η συζήτηση εντελώς αναμενόμενη. Τα «του βίου»: Πόσα παιδιά έχεις; Ηλικίες; Η σύζυγος; Εγώ δεν λέω να παντρευτώ, εδώ, με τα χωράφια ασχολούμαι κλπ. Άμεση εξέλιξη βέβαια, η κλασική ερώτηση:

-Με τι ασχολείσαι; (εκείνος προς εμένα).

-Εκπαιδευτικός Πληροφορικής στο τάδε Λύκειο της περιφέρειας.

-Μα εσύ; Τέτοιο μυαλό, με τόσες ικανότητες, που έκανες ό,τι ήθελες με τα κομπιούτερ, κατάντησες (sic) εκπαιδευτικός; Σαν να πήγες χαμένος μου φαίνεται!

            Το τι απάντησα στον αιώνιο φοιτητή, αγρότη και παλιό συμμαθητή δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία. (Και φυσικά δεν ξιπάζομαι από τα θετικά σχόλια του είδους «μυαλό στην Πληροφορική».) Σημασία όμως έχουν όσα μου θύμισε το σχόλιό του περί «κατάντιας». Βλέπετε, χάρη σ’ αυτό το σχόλιο θυμήθηκα πού και από ποιους είχα ξανακούσει τέτοια λόγια.

            Λοιπόν, τέτοιου είδους «επιχειρήματα» χρησιμοποιούσαν τη δεκαετία του ’90, τόσο απλοί πολίτες, εκπαιδευτικοί (ή «αδιόριστοι εκπαιδευτικοί» κατ’ άλλους), όσο και ο Γενικός Γραμματέας στο Υπ. Παιδείας ή και ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα· να «εξηγήσουν», δηλαδή, γιατί ο … Θεολόγος προηγούνταν στην επετηρίδα (τότε) της Πληροφορικής έναντι του Πληροφορικού, με αποτέλεσμα να διορίζεται - φυσικά - πρώτος! Αυτό συνέβαινε σχεδόν με όλους τους κλάδους: Είχες σπουδάσει Χημικός, Βιολόγος, Φυσικός, Ιχθυολόγος(!), Φιλόλογος, Γυμναστής; Με κάποιες ώρες σεμιναρίων στη χρήση Η/Υ (το πιστοποιητικό να είχες τέλος πάντων) διοριζόσουν καθηγητής Πληροφορικής (ΠΕ19-20 τότε). Ενδεικτικά νούμερα για το 1997: https://is.gd/Vi3FUj. Αν δεν υπήρχαν άμεσα κενά, έμπαινες στην επετηρίδα ΠΕ19-01 ως απόφοιτος «καθηγητικής» σχολής και προηγούσουν όλων όσων είχαν αποφοιτήσει από Τμήματα Πληροφορικής, οι οποίοι μπορούσαν να εγγραφούν στην «άλλη» επετηρίδα, ΠΕ19-02, εκτός αν είχαν βγάλει και Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε (νυν Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε). Ήταν οι εποχές που ο Φυσικός (με σεμινάρια MS Office) δεν έλεγε «Σπούδασα/Είμαι Φυσικός»· έλεγε: «Είμαι αδιόριστος καθηγητής Φυσικής και Πληροφορικής». Λες και του ‘χαν δώσει καμιά υπογεγραμμένη σύμβαση με το Δημόσιο, όταν εισήλθε στο Φυσικό. Απ’ την άλλη, για όσους λέγανε: «Είμαστε Πληροφορικοί», σήμαινε πως δεν κάνανε για καθηγητές Πληροφορικής… Τουλάχιστον όχι ως μόνιμοι. Κοντολογίς, κάποιος που είχε σπουδάσει την Πληροφορική δεν θα μπορούσε ποτέ να ελπίζει σε διορισμό στην εκπαίδευση, αν δεν είχε τελειώσει τη σημερινή Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.

            Εν πάση περιπτώσει, ας επανέλθω στα περί … τραυμάτων. Πολλές φορές, όταν «στριμώχνονταν» κάποιοι του Υπ. Παιδείας κι έπρεπε επιτέλους να υπερασπιστούν την παραπάνω κατάσταση, θύμιζαν τον προαναφερθέντα συμμαθητή μου, όταν έλεγαν «Μα με τέτοιες σπουδές; Με τόσες εταιρείες εδώ και στο εξωτερικό να σας ζητάνε κι εσείς θέλετε να γίνετε δάσκαλοι; Σπουδάσατε τέτοια καινούργια πράγματα και θα πάτε στο δημόσιο;» κλπ κλπ.

            Αντίστοιχα προβλήματα είχαν και οι απόφοιτοι Τμημάτων Μουσικών Σπουδών. Στη δική τους επετηρίδα (καθηγητών Μουσικής), προηγούνταν οποιοσδήποτε είχε τελειώσει κάποια «καθηγητική» σχολή και είχε κάποιου είδους πιστοποίηση/δίπλωμα από Ωδείο (π.χ. πήγαινε χρόνια κιθάρα και είχε κάποιου είδους πιστοποίηση). Στους αποφοίτους μάλιστα του εν λόγω Τμήματος του ΑΠΘ (5ετούς διάρκειας σπουδών), ένας ανεκδιήγητος Υπ. Παιδείας (που αρκετά αργότερα έγινε και πρωθυπουργός) είχε πει ότι αυτοί προορίζονταν για «διευθυντές σε μεγάλες ορχήστρες» και όχι για το (ασήμαντο, ως φαίνεται κατ’ αυτόν) λειτούργημα του εκπαιδευτικού.

            Και πάλι, δεν είναι αυτό το θέμα μας! Και εξηγώ (επιτέλους): Σε κάθε περίπτωση, το κυρίως πρόβλημα, με τα φληναφήματα του τύπου «γιατί να καταντήσεις καθηγητάκος;», δεν είναι αν υπάρχουν δουλειές «έξω» (στον ιδιωτικό τομέα στην Ελλάδα ή στο Εξωτερικό) ούτε πόσο καλά αμείβονται  αυτές και πόσο άσχημα αυτή του εκπαιδευτικού· ούτε καν αν κάποιος θέλει να βρει δουλειά στην Ελληνική επαρχία (για δικούς του λόγους, βρε αδερφέ) ή αν είναι απρόθυμος να πάει στις ΗΠΑ, όπου «οι δασκαλάκοι εκεί παίρνουν ψίχουλα, ανήκουν στις χαμηλές τάξεις, ενώ τα στελέχη στις μεγάλες εταιρείες…»

Όχι. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι οι ίδιοι οι διακονούντες την Παιδεία (Υπουργοί, Γραμματείς, Διοικητικοί Υπάλληλοι), καθώς και οι εκπαιδευτικοί ή όσοι θέλουν να γίνουν εκπαιδευτικοί (προφανώς μόνο για να «βολευτούν» κι όχι για να προσφέρουν), απαξιώνουν (ή -έστω - απαξίωναν) αυτό που υπηρετούν ή επιθυμούν να υπηρετήσουν! Κι απλούστερα: Για μένα (λες) είναι «κατάντια» να γίνω εκπαιδευτικός, αλλά για σένα δεν είναι, κι ας μην σπούδασες καν το αντικείμενο το οποίο θα κληθείς να διδάξεις. Μα όταν λες μόνος σου πως «είναι κατάντια να είσαι δάσκαλος/εκπαιδευτικός», πώς - για όνομα του Θεού! - περιμένεις να αποδεχθεί το μέγα αυτό λειτούργημα η υπόλοιπη κοινωνία, μέσα στην οποία και οι ίδιοι οι μαθητές μας; Κι αν εσύ θέλεις να το απαξιώσεις (μιας και στο μυαλό σου μόνο ως «βόλεμα» το βλέπεις), εγώ και οι άλλοι, που το εκτιμούμε, τι σου φταίμε;

            Ω της ύβρεως! Κάποιος που ονειρευόταν κάποτε να σπουδάσει Νομικός, αλλά δεν τα κατάφερε πολύ καλά στις Πανελλήνιες και βρέθηκε Θεολόγος, δεν είναι «κατάντια» ούτε ντροπή να διδάσκει εσαεί Πληροφορική στους νέους. Για άλλους όμως είναι! Και κάποτε τα ‘λεγαν αυτά και οι «υψηλά ιστάμενοι» στην ιεραρχία της Εκπαίδευσης. Ε, τούτα μου θύμισε - καλή του ώρα - ο συμμαθητής μου τις προάλλες, κι αυτά τα τραύματα που η μνήμη «ξαναέξυσε» αποδείχθηκαν Τηλέφεια. Και είναι μάλλον αργά για να τα ... γιάνουν εκείνοι που μου τα κατάφεραν.

Ο ενιαίος και αδιάσπαστος κλάδος των Ελλήνων Πληροφορικών καταδικάζει τις προσπάθειες κατακερματισμού του κλάδου σε "Μηχανικούς" και "Επιστήμονες" - Οι Έλληνες δικαιούνται και θα έχουν σύγχρονες και αποτελεσματικές διαδικασίες απονομής Δικαιοσύνης

Πρόσφατο κείμενο που υπογράφει ο Πρόεδρος του ΤΕΕ / Τμήμα Δυτικής Ελλάδας Βασίλειος Ν. Αιβαλής Διπλ. Μηχανολόγος & Αεροναυπηγός Μηχανικός σχετικά με το σχέδιο του Νέου Κώδικα Δικαστικών Υπαλλήλων ασκεί κριτική στο εν λόγω σχέδιο, επειδή, όπως ισχυρίζεται ο συντάκτης του:

1. Θίγει την επαγγελματική κατοχύρωση των Μηχανικών Η/Υ αφού δεν καθορίζει καμία διαφοροποίησή τους από τους υπόλοιπους υπαλλήλους κλάδου ΠΕ Πληροφορικής.
2. Αγνοεί και ακυρώνει τους Διπλωματούχους Μηχανικούς Η/Υ του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας ως επιστήμονες πρόσθετων, εξειδικευμένων προσόντων.
3. Υποβαθμίζει τα διπλώματα των πολυτεχνικών σχολών και δρα ισοπεδωτικά εξισώνοντας τους πάσης φύσεως τίτλους σπουδών Υπολογιστών και Πληροφορικής.

Το πρώτο που παρατηρεί κανείς είναι ότι το εν λόγω κείμενο δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά κανόνα όσο αφορά τη νοοτροπία που επικρατεί εδώ και χρόνια σε κύκλους του ΤΕΕ. Μια νοοτροπία που θεωρεί ότι οι σπουδές σε πανεπιστημιακά τμήματα που δεν ανήκουν σε Πολυτεχνεία ή Πολυτεχνικές Σχολές είναι κατώτερες. Συνακόλουθα, οι Επιστήμονες Υπολογιστών θα πρέπει να θεωρούνται "κατώτεροι" επιστημονικά και να μην απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τους Μηχανικούς Υπολογιστών. Για παράδειγμα οι Χημικοί θα πρέπει να θεωρούνται κατώτεροι των Χημικών Μηχανικών, οι Επιστήμονες Υπολογιστών κατώτεροι των Μηχανικών Υπολογιστών κ.λ.π. Το ανωτέρω κείμενο εστιάζει σε αυτή ακριβώς την διάκριση μεταξύ των Πληροφορικών και διατυπώνει τον ισχυρισμό ότι με την ενιαία αντιμετώπιση όλων των Πληροφορικών από το υπό επεξεργασία σχέδιο νόμου για τον Νέο Κώδικα Δικαστικών Υπαλλήλων θίγεται η "ανωτερότητα" των Μηχανικών Υπολογιστών έναντι των Επιστημόνων Υπολογιστών.

Να σημειωθεί καταρχάς ότι δεν υφίσταται εντός του Τεχνικού Επιμελητηρίου ειδικότητα “Μηχανικών Υπολογιστών”. Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 5 του Ν. 1486/1984 (ΦΕΚ 161/Α/18.10.1984), “τα Μέλη του ΤΕΕ εντάσσονται στις βασικές ειδικότητες: α) Πολιτικών Μηχανικών, β) Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, γ) Μηχανολόγων Μηχανικών, δ) Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, ε) Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών, στ) Χημικών Μηχανικών, ζ) Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών η) Ναυπηγών Μηχανικών θ) Ηλεκτρονικών Μηχανικών”. Συνεπώς δεν μπορεί να θίγεται κάποια ειδικότητα που δεν υφίσταται. Είναι όμως άξια προσοχής, και θα έπρεπε η ακαδημαϊκή κοινότητα να εκφράσει τη γνώμη της, για το κατά πόσο διαφοροποιείται μια κατηγορία Πανεπιστημιακών τμημάτων έναντι των υπολοίπων εν όψει μάλιστα και των πρόσφατων εξελίξεων όσον αφορά την μετατροπή των ΤΕΙ σε Πολυτεχνικές Σχολές (μετεξέλιξη των Σχολών Τεχνολογικών Εφαρμογών).

Σχετικά τώρα με το ΠΔ.44/2009, το οποίο μνημονεύει το ανωτέρω κείμενο για να "τεκμηριώσει" τους αλλοπρόσαλλους ισχυρισμούς του, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι το διάταγμα αυτό δεν θεσπίζει καμία διαφοροποίηση Μηχανικών και Επιστημόνων σε σχέση με τις επαγγελματικές τους αρμοδιότητες. Για την ακρίβεια, διαχωρισμός γίνεται μόνο σε σχέση με τον τίτλο σπουδών (δίπλωμα/πτυχίο). Έχει μάλιστα ιδιαίτερα αξία να επισημανθεί ότι Δελτίο Τύπου της Κεντρικής Διοίκησης του ΤΕΕ στις 7/4/2008 καλούσε τον τότε Υπ. Παιδείας κ. Στυλιανίδη να μην υπογράψει το εν λόγω ΠΔ(!) αλλά να ξεκινήσει εξ αρχής η διαδικασία σύνταξής του με αποκλεισμό όσων δεν είναι μέλη του ΤΕΕ. Αυτό το διάταγμα που ρίχνονταν στην πυρά το 2008 επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί το 2019 ως σωσίβιο της νοοτροπίας που θέλει αποφοίτους Πανεπιστημίων δύο ταχυτήτων!

Με αυτή την ευκαιρία, όμως, αξίζει να θυμηθεί κανείς επίσης:

• Τη θέση που έχουν καταθέσει αρκετοί Πρόεδροι Τμημάτων Πληροφορικής σχετικά με την προαναφερθείσα αντίδραση του ΤΕΕ το 2008 όπου

1. ορίζονται ως αρμόδια τα Πανεπιστημιακά Τμήματα τετραετούς φοίτησης (και όχι το ΤΕΕ) που θεραπεύουν τα γνωστικά πεδία της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών, να καθορίζουν την επάρκεια των σπουδών στα ανωτέρω αντικείμενα,
2. αποσαφηνίζεται η διαφοροποίηση μεταξύ των κλασικών έργων μηχανικής και των έργων πληροφορικής,
3. αποδομείται το οξύμωρο σχήμα της προνομιακής αντιμετώπισης της πενταετούς φοίτησης και της στρέβλωσης που αυτή εισάγει σε σχέση με τις σπουδές τετραετούς φοίτησης στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
4. τονίζεται ότι η προσπαθεια αποκλεισμού από επαγγελματικά δικαιώματα βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την οδηγία του  Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 2005/36/ΕΚ,
5. διαπιστώνεται ότι το ΤΕΕ δεν αποτελεί Επαγγελματικό Επιμελητήριο στο χώρο της Πληροφορικής και των Τηλεπικοινωνιών

• Την από 9/4/2009 απάντηση του Προέδρου του Συμβουλίου Ανωτάτης Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης, Καθηγητού Χρήστου Β. Μασσαλά, στις αιτιάσεις της διοικούσας ομάδας του ΤΕΕ σχετικά με το σχέδιο διατάγματος το οποίο τελικά και υπογράφηκε (ΠΔ.44/2009) από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Υπενθυμίζουμε επίσης στο ΠΔ.50/2001 (προσοντολόγιο δημοσίου όπως τροποποιήθηκε και ισχύει), και ειδικότερα στο άρθρο 6 όπου οριοθετείται ο κλάδος ΠΕ Πληροφορικής,  δεν υφίσταται πλέον διάκριση επιστημόνων και μηχανικών υπολογιστών. Υπάρχει, βεβαίως, και το άρθρο 5 που οριοθετεί τον κλάδο ΠΕ Μηχανικών για όσους ενδιαφέρονται να ενταχθούν σε αυτό και να ασκήσουν ως δημόσιοι υπάλληλοι επαγγέλματα Μηχανικών, και όχι Πληροφορικής. Το κείμενο του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας αναφέρεται σε παλαιότερη (μη ισχύουσα) έκδοση του ΠΔ.50/2001 όπου όντως υπήρχε διάκριση επιστήμης και μηχανικής των υπολογιστών. Μια διάκριση που, όπως τεκμηριώθηκε, δεν υφίσταται πλέον καθώς δεν ανταποκρίνεται στην υφιστάμενη διάρθρωση της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Όλα τα παραπάνω δεν γίνεται να αφήσουν αδιάφορους τους Ενωμένους Πληροφορικούς των Ελληνικών Δικαστηρίων και όχι μόνο. Καθίσταται, πλέον, επιτακτική ανάγκη η συσπείρωσή τους στην Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας ώστε να ξεκινήσει να προωθηθεί αποτελεσματικά η αξιοποίηση των Πληροφορικών για τον εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης με στόχο, βέβαια, την αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών προς όφελος όλων των Πολιτών. Η επιτάχυνση των διαδικασιών απονομής Δικαιοσύνης είναι ο κοινός στόχος και το ώριμο αίτημα της Ελληνικής Κοινωνίας. Για να ενισχυθεί, τελικά, η εμπιστοσύνη των Πολιτών στους θεσμούς και να θωρακιστεί η Δημοκρατία.