Παιδεία και Πληροφορική: Η ποιητική ουσία της Πληροφορικής ως δημιουργική πρόκληση για το εκπαιδευτικό μας σύστημα

The process of preparing programs for a digital computer is especially attractive because it not only can be economically
and scientifically rewarding, it can also be an aesthetic  experience
much like composing poetry or musicⁱ. 

Donald Knuth, The Art of Programming

… ἡ γάρ τοι ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ ὂν ἰόντι ὁτῳοῦν αἰτία πᾶσά ἐστι ποίησις, ὥστε καὶ αἱ ὑπὸ πάσαις ταῖς τέχναις ἐργασίαι ποιήσεις εἰσὶ καὶ οἱ τούτων δημιουργοὶ πάντες ποιηταίⁱⁱ.

Πλάτων, Συμπόσιον

Τον τελευταίο καιρό αναδεικνύεται εκ νέου, με πολύ συγκεκριμένη μορφή, το ερώτημα: Είναι επιστήμη η Πληροφορική; Αναφερόμαστε, φυσικά, στα τεκταινόμενα στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η ειδική μορφή του ερωτήματος αφορά την επιστημονική αυτονομία και την παιδαγωγική αξία της Πληροφορικής. Συνακόλουθα, την αναγκαιότητα ύπαρξής της στο δημόσιο σχολείο ως αυτόνομου επιστημονικού πεδίου άρα και της διατήρησης των κλάδων εκπαιδευτικού προσωπικού Πληροφορικής ΠΕ19 και ΠΕ20.

Ας εντοπίσουμε αρχικά τους δύο πόλους ανάμεσα στους οποίους κινούνται οι απαντήσεις που έχουν διατυπωθεί σχετικά με την αυτονομία της Πληροφορικής γενικώς και ειδικώς σε σχέση με την παρουσία της στο εκπαιδευτικό σύστημα:

1. Ολιστική προσέγγιση: Η Πληροφορική δεν έχει εγγενή αυτονομία και πρέπει να αντικατασταθεί και ως λέξη με τον συμβατικό όρο ΤΠΕⁱⁱⁱ. Ειδικώς για την εκπαίδευση, οι οπαδοί αυτής της προσέγγισης διατείνονται ότι στόχος της εισαγωγής των ΤΠΕ στο σχολείο είναι να ενισχύσουν τη διαθεματικότητα και να εκσυγχρονίσουν τη διδασκαλία των συμβατικών διδακτικών αντικειμένων.
2. Τεχνοκρατική προσέγγιση: Η Πληροφορική είναι εγγενώς αυτόνομη ως επιστημονικό πεδίο με διακριτή παιδαγωγική αξία που συνδέεται, μεταξύ άλλων, με το λογικό συλλογισμό, την επίλυση προβλημάτων, την ικανότητα ανάλυσης και σύνθεσης. Συνακόλουθα, το σχολείο οφείλει να προσφέρει στους μαθητές αντίστοιχα μαθήματα, ιδίως στη λυκειακή βαθμίδα.

Φυσικά, οι δύο ανωτέρω προσεγγίσεις είναι, όπως αναφέραμε, οι δύο πόλοι ενός άξονα εντός του οποίου αρκετές άλλες μικτές προσεγγίσεις είναι δυνατές. Ο όρος που συνήθως χρησιμοποιείται για να τις περιγράψει είναι πραγματολογική προσέγγιση. Εδώ, φαίνεται να συνυπάρχουν η χρήση των ΤΠΕ ως μέσου πρόσβασης στην πληροφορία (ολιστική προσέγγιση), η διδασκαλία της Πληροφορικής για την οικοδόμηση γνώσεων και δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων με τη βοήθεια των ΤΠΕ -οι οποίες, όμως, εκτιμάται ότι έχουν γενική αξία και εφαρμογή και σε άλλα πεδία- και, τέλος, οι ΤΠΕ ως κοινωνικό φαινόμενο και συστατικό του σύγχρονου πολιτισμού.

Είναι προφανές ότι η πραγματολογική προσέγγιση παρουσιάζει ισχυρά πλεονεκτήματα και, εν τέλει, δεν μπορεί παρά να είναι η κυρίαρχη επιλογή. Ωστόσο, ακριβώς λόγω της ιδιομορφίας της ως ενδιάμεσης προσέγγισης ανάμεσα στους δύο πόλους, είναι πολύ εύκολο να διολισθήσει στην πράξη σε δύο αμοιβαίως ενισχυόμενες (φαύλος κύκλος) κατευθύνσεις:

• Η διολίσθηση προς το ολιστικό μοντέλο οδηγεί σε φαινόμενα όπου τα μαθήματα Πληροφορικής αποσυνδέονται από την ανάγκη οικοδόμησης γενικών γνώσεων και δεξιοτήτων που αντέχουν στο χρόνο και δεν επηρεάζονται από τις συνεχείς ραγδαίες τεχνολογικές αλλαγές.
• Η διολίσθηση προς το τεχνοκρατικό μοντέλο συνεπάγεται φαινόμενα όπου τα μαθήματα που κάνουν χρήση των ΤΠΕ εστιάζουν μονομερώς σε τεχνικές ανεύρεσης, μετασχηματισμού,αρχειοθέτησης, διανομής και μεταγωγής πληροφοριών χωρίς οι μαθητές να μπορούν να οικοδομήσουν γνώσεις και δεξιότητες ποιοτικής διάκρισης, κριτικής αποτίμησης, εκφραστικής ακρίβειας και συνεργατικής δημιουργίας.

Εκτιμούμε ότι ο φαύλος κύκλος που επισημαίνουμε είναι ήδη υπαρκτός και, εκτός των άλλων, παίρνει  μορφές που αλλοιώνουν την ίδια τη φύση της παιδείας. Αναφερόμαστε στην επικράτηση εμπορευματικών προσεγγίσεων για την “πιστοποίηση Η/Υ” ή το “πανελληνίως εξεταζόμενο μάθημα” ως επιστέγασμα της διαδικασίας βασικού και προχωρημένου ψηφιακού εγγραμματισμού αντίστοιχα.

Με διαφορετικά λόγια, οι μαθητές καλούνται να αναπτύξουν τεχνικές δεξιότητες χειρισμού των ΤΠΕ και των μεθοδολογικών αρχών της Πληροφορικής εν είδει παθητικών καταναλωτών της τεχνολογίας. Δεν αναπτύσσουν τις αναγκαίες δημιουργικές ικανότητες που θα τους επιτρέψουν να εκφραστούν (προσωπικά ή συνεργατικά) μέσω των εργαλείων και των μεθοδολογικών αρχών της Πληροφορικής προκειμένου να συμμετέχουν συνειδητά στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι σήμερα ως μαθητές και αύριο ως υπεύθυνοι πολίτες. Πολύ περισσότερο, δεν αποκτούν τα αναγκαία διανοητικά εφόδια που θα τους επιτρέψουν ως μέλη του κοινωνικού συνόλου να κατανοήσουν τις σύγχρονες τεχνολογίες και να συμβάλλουν στην δημοκρατική διαχείριση - διακυβέρνηση της τεχνολογίας και των εφαρμογών της.

Δυστυχώς, οι ανωτέρω παρατηρήσεις, στο βαθμό που όντως απηχούν τη βιούμενη από όλους μας εκπαιδευτική πραγματικότητα, ισχύουν κατά μείζονα λόγο για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας μας. Οι πολίτες παραμένουν διανοητικά αφοπλισμένοι την ίδια στιγμή που η ανάγκη ενεργούς εμπλοκής τους στην ορθολογική αξιοποίηση της Πληροφορική προς όφελος όλων είναι περισσότερο από ποτέ πιεστική. Η κοινωνία συνολικά, όχι μόνο το σύγχρονο σχολείο, παραμένει σε καθεστώς πληροφορικής αμάθειας ή, το χειρότερο, ημιμάθειας που οδηγεί σε προσωπικές και συλλογικές αποφάσεις που σπαταλούν πολύτιμους και σπάνιους πόρους. Έχουμε και σε επίπεδο κοινωνίας ανάλογο φαύλο κύκλο: Η μαζική χρήση των ΤΠΕ αντιστοιχεί σε κυνήγι των τεχνολογικών εξελίξεων με τη μορφή του τεχνολογικού καταναλωτισμού σε ατομικό και κρατικό επίπεδο. Η δε Πληροφορική των “ουδέτερων τεχνοκρατών” διαμορφώνει ένα οργουελικό μέλλον για όλους.

Η κατάσταση που περιγράψαμε φαίνεται να επιβεβαιώνει μια φιλοσοφική παράδοση που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την τεχνολογία θεωρώντας ότι βρίσκεται στον αντίποδα του ανθρωπισμού. Ως απάντηση στον τεχνολογικό μονόδρομο των σύγχρονων κοινωνιών, συνήθως προτείνεται η Τέχνη (με την έννοια των Καλών Τεχνών - Arts) η οποία αποτελεί ανέκαθεν το πεδίο συνάντησης του Ανθρώπου με το Αγαθό, την Αλήθεια και το Κάλλος. Αυτός ο δυισμός Τέχνης και Τεχνολογίας είναι μάλλον άγνωστος στο αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους οι οποίοι με τον όρο Τέχνη εννοούσαν εξίσου τις Καλές Τέχνες και τις Πρακτικές Τέχνες. Αν στις μέρες μας αυτή η αρχική ενότητα έχει διασπαστεί τούτο μάλλον οφείλεται στην μονομερή εστίαση της Τεχνολογίας στην εργαλειακή αποτελεσματικότητα με τελικό στόχο την μεγιστοποίηση οικονομικών μεγεθών.

Στην περίπτωση της Πληροφορικής, ωστόσο, εμφανίζονται κάποιες αξιοσημείωτες ρωγμές στο κυρίαρχο υπόδειγμα του Τεχνολογείν. Η πλέον ορατή, προς το παρόν, αφορά τη στάση ζωής^iv του Ελεύθερου Λογισμικού. Φαίνεται πως η ίδια η φύση της Πληροφορικής καθιστά εφικτή την επανασύνδεση των Πρακτικών Τεχνών με τις Καλές Τέχνες επαναφέροντας τον όρο Τέχνη στον αρχικό εννοιολογικό του χώρο. Συνακόλουθα, το βίωμα του τεχνολόγου Πληροφορικού το οποίο μας περιγράφει ο Donald Knuth^v αποτελεί κατεπείγουσα ανάγκη να μεταφερθεί στο χώρο του σχολείου. Ως βίωμα τόσο του δάσκαλου Πληροφορικού όσο και του μαθητή. Εξάλλου, η χαρά της δημιουργίας δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο της “χρήσης” γλωσσών προγραμματισμού γενικού σκοπού. Αφορά τη χρήση και άλλων πληροφορικών αγαθών. Παρατηρείται, μάλιστα, στις μέρες μας μια διαρκώς εντεινόμενη τάση να αναδειχθεί αφενός η φύση της Πληροφορικής ως γενικής γλώσσας-εργαλείου του σκέπτεσθαι και αφετέρου των συναφών τεχνολογιών ως ειδικών γλωσσών-εργαλείων πρακτικής δημιουργικής έκφρασης^vi. Μια τέτοια προσέγγιση της Πληροφορικής και της Πληροφορικής Παιδείας μπορεί πραγματικά να αποτελέσει μια καρποφόρα πρόκληση για το δημόσιο σχολείο. Να προσφέρει πολύτιμα διανοητικά και πρακτικά εφόδια στη νεολαία και να διαμορφώσει ένα πεδίο αρμονικής συνύπαρξης του Τερπνού με το Ωφέλιμο.

Είναι αλήθεια, βεβαίως, ότι η Πληροφορική στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο παραμένει απομονωμένη. Χωρίς υψηλούς προστάτες παλεύει χρόνια τώρα για να σταθεί όρθια και να υπηρετήσει τη νεολαία μας. Παρά τις αστοχίες του καθένα μας προσωπικά, ως συλλογικότητα παραμένουμε προγραμματικά και με ενσυνείδητη εμμονή εκτός των μηχανισμών διαχείρισης της μόρφωσης ως “επαγγελματικής ύλης”. Συνακόλουθα, οι σκέψεις που διατυπώσαμε είναι απολύτως απίθανο να αποτελέσουν άξονες κεντρικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Ωστόσο, έχουμε εμπιστοσύνη στο καινοτόμο πνεύμα και τη δημιουργικότητα των συναδέλφων Πληροφορικών της Εκπαίδευσης. Γνωρίζουν να λύνουν προβλήματα και συνεπώς θα βρουν τη λύση και στο πρόβλημα της ανάδειξης της ποιητικής ουσίας της Πληροφορικής κι ας παραμένει πεζό και εχθρικό το εργασιακό τους περιβάλλον.

Τούτη την ώρα που οι συσσωρευμένες επιζήμιες συνέπειες του πολιτικού τυχοδιωκτισμού δεκαετιών  διαμορφώνουν μια ζοφερή πραγματικότητα που συντρίβει μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, εμείς στέλνουμε στους συναδέλφους εκπαιδευτικούς ένα ποιητικό μήνυμα^vii αισιοδοξίας. Και τους ευχαριστούμε γιατί κρατούν ζωντανή την ελπίδα όλων μας για ένα σχολείο που θα κάνει πρώτο την αρχή για έναν καλύτερο κόσμο.

Ωσάν το έρημο δεντρί 

που 'ναι στ' αόρι απάνω 

μ’ αρέσει να 'μαι αμοναχός 

με τσοι πολλούς δεν κάνω 

Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά 

γεμίζει να γυρίζω 

Χαΐνης και τση χαραυγής 

τσ' ελπίδες να σκορπίζω.

Το Διοικητικό Συμβούλιο
της Ένωσης Πληροφορικων Ελλάδας
(http://www.epe.org.gr)

Ηλεκτρονική γραμματοθυρίδα επικοινωνίας: info@epe.org.gr

Σημειώσεις:

i. “Η διαδικασία προγραμματισμού υπολογιστών είναι ιδιαίτερα ελκυστική όχι μόνο επειδή μπορεί να είναι οικονομικά και επιστημονικά ανταποδοτική αλλά και επειδή μπορεί να είναι μια αισθητική εμπειρία όπως η σύνθεση ποίησης ή μουσικής.”

ii.“... κάθε αιτία που από την ανυπαρξία προχωρά στην ύπαρξη, είναι ποίηση, με αποτέλεσμα και όλα τα έργα των Τεχνών είναι ποίηση και όλοι οι δημιουργοί αυτών ποιητές.”. Με μια πιο ελεύθερη απόδοση: “Οποιοσδήποτε δημιουργεί/παράγει κάτι είναι ποιητής-δημιουργός”.

iii. Σκόπιμα αποφεύγουμε την ανάλυση του αρκτικόλεξου ΤΠΕ. Αφενός αμφισβητούμε την τρέχουσα απόδοσή του ως Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών καθώς αποκλίνει από την ορθή μετάφραση του αγγλικού ICT – Information and Communication Technologies ιδίως όσον αφορά την αντιστοιχία μεταξύ Πληροφορικής και Information. Αφετέρου ήδη παρατηρείται η τάση χρήσης του ως αυτόνομου εννοιολογικά ουσιαστικού σε φράσεις όπως: έργα ΤΠΕ, επιστήμονες ΤΠΕ, τμήματα ΤΠΕ, μάθημα ΤΠΕ κ.λ.π. κ.λ.π. Γνώμη μας είναι ότι οι ανωτέρω νεολογισμοί χρησιμοποιούνται ακριβώς για να εξοβελιστεί από το νεοελληνικό λεξιλόγιο η λέξη Πληροφορική και τα παράγωγά της.

iv. Θεωρούμε ότι το ελεύθερο λογισμικό είναι πρωτίστως στάση ζωής και όχι απλώς κίνημα (movement) όπως συνήθως προσδιορίζεται. Αυτό περιγράφεται πολύ παραστατικά στο κείμενο της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας του Richard Stallman “Ελεύθερο Λογισμικό: Ελευθερία και Συνεργασία” (http://www.gnu.org/events/rms-nyu-2001-transcript.txt)

v. “The process of preparing programs for a digital computer is especially attractive because it not only can be economically and scientifically rewarding, it can also be an aesthetic experience much like composing poetry or music.” Donald Knuth, The Art of Programming

vi. Τελείως ενδεικτικά παραπέμπουμε στο πρόσφατο (Σεπτέμβριος 2013) αφιέρωμα του περιοδικού Computer της IEEE στην Πληροφορική Παιδεία με τίτλο “Computing Education: Beyond the Classroom”. Στο εισαγωγικό σημείωμα (http://www.computer.org/csdl/mags/co/2013/09/mco2013090030.html) του αφιερώματος διαβάζουμε: “Computing is a form of expression and a tool for thinking.”

vii. Στίχοι του τραγουδιού Χαΐνης του Δημήτρη Αποστολάκη

Η απάντηση ενός Πληροφορικού στην Δ. Ε. της Ένωσης Ελλήνων Χημικών

Φέτος, στις 21 Αυγούστου, πολλοί σχετιζόμενοι με την Εκπαίδευση ιστότοποι αναδημοσίευαν άρθρο της Διοικούσας Επιτροπής της Ε.Ε.Χ., υπό τον τίτλο “ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ με το Νέο Λύκειο;”  Ως εκ τούτου ήταν σχεδόν αδύνατο να μην το διαβάσω. Ακόμα περισσότερο, ως Πληροφορικός και ειδικότερα της Εκπαίδευσης, θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μην το σχολιάσω.

Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον εξεπλάγην από το ύφος και την φρασεολογία του κειμένου. Οι υπογράφοντες, δείχνουν να μην έχουν καταλάβει τη θέση των Πληροφορικών σχετικά με το πρόγραμμα σπουδών του “Νέου” Λυκείου. Αμφιβάλλω επίσης, αν το κείμενο απηχεί όντως τις θέσεις της πλειοψηφίας των Χημικών της χώρας. Θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον κανείς γνωστός μου Χημικός δεν με αντιμετωπίζει ως “άηθες μέλος της συντεχνίας των Πληροφορικών”.

Μα πραγματικά, απ' όσο γνωρίζω (κι αν κάνω λάθος ας με διαψεύσει κάποιος), καμία απολύτως παρέμβαση για το Λύκειο εκ μέρους των Ενώσεων των Πληροφορικών της χώρας (ΠΕΚΑΠ, ΕΠΕ, ΕΠΥ, ΕμηΠΕΕ κ.α.) δεν στράφηκε ενάντια στο μάθημα της Χημείας. Αντίστοιχα, κανένα απ' τα κείμενα προς το Υ.ΠΑΙ.Θ. των Καθηγητών Πληροφορικής της Τριτοβάθμιας, δεν είχε κάποια νύξη -έστω- κατά της σημαντικότατης και πολύ ενδιαφέρουσας Επιστήμης της Χημείας. Την Επιστήμη την οποία ο ίδιος ο Κωστής Παλαμάς έχει χαρακτηρίσει “κορωνίδα των επιστημών” και “θαυματουργό”. Καμιά επίθεση λοιπόν απ' τους Πληροφορικούς. Τώρα, στο διαδίκτυο, μπορεί κανείς να γράφει ως άτομο ό,τι νομίζει, αλλά τα γραφόμενα αυτά, προφανώς δεν μπορούν να εκληφθούν ως θέση κάποιας “συντεχνίας”. Προς τί λοιπόν η επίθεση εκ μέρους της Δ.Ε. της ΕΕΧ ;

Επιπλέον, η Δ.Ε. της ΕΕΧ μιλά για “στρεβλώσεις 15ετίας σε σχέση με τη Χημεία” στο Λύκειο. Εδώ πάλι, αυτόματα αναρωτιέμαι ποια να είναι η τοποθέτηση αρκετών Χημικών που διορίστηκαν (το πάλαι ποτέ) ως καθηγητές ... Πληροφορικής (ΠΕ19) στη Δευτεροβάθμια -κάνοντας χρήση σεμιναρίων και του γνωστού “16μηνου”- για τον επιχειρούμενο σήμερα εξοβελισμό της Επιστήμης μου απ' το Τεχνολογικό και το Γενικό Λύκειο; Να σπεύσαν για να πάρουν δεύτερη ειδικότητα με ένα (1) πτυχίο; Αυτό δεν είναι στρέβλωση άραγε;

Ανήκοντας στη γενιά που πρόλαβε τις Δέσμες, αναρωτιέμαι επίσης: Εκεί ανάμεσα στα τέλη του '80 κι αρχές του '90, όταν έπρεπε να γράψεις άριστα (πάνω από 18.5) στη Χημεία για να εισαχθείς σε κάποιο απ' τα ολιγάριθμα Τμήματα Πληροφορικής, αλλά εισαγόσουν σε κάποιο τμήμα Χημείας μέχρι και με βαθμό κάτω απ' την βάση στο εν λόγω μάθημα, αυτό δεν δημιουργούσε στρέβλωση; Απ' την άλλη, όταν εισαγόμασταν σε Τμήματα Πληροφορικής χωρίς να έχουμε καν ακούσει λέξεις όπως “αλγόριθμος” και “λογική πύλη”, αναρωτήθηκε κανείς πώς πέρναγε το πρώτο τουλάχιστον έτος των σπουδών μας; Γνωρίζει κανείς πόσοι φοιτητές Πληροφορικής εγκατέλειψαν άμεσα τις σπουδές τους και ξανάδωσαν εξετάσεις για να γίνουν κάτι που ίσως δεν τους άρεσε; Αυτό δεν ήταν στρέβλωση;

 
Και, τέλος, μιας κι ο λόγος για στρεβλώσεις: Όχι μόνο στα περίπου πενήντα (50) Τμήματα Πληροφορικής, αλλά σχεδόν σε κάθε σχολή της Τριτοβάθμιας (ΑΕΙ ή ΤΕΙ) σήμερα, διδάσκεται κάποιο ή κάποια μαθήματα αλγοριθμικής/προγραμματισμού (ακόμα και στα Τμήματα Χημείας). Θέλουμε αλήθεια οι νεοεισερχόμενοι φοιτητές να αντιμετωπίζουν με τρόμο τα εν λόγω μαθήματα; 

Ας καταλήξω όμως: Ναι, χίλια ναι στην ενισχυμένη διδασκαλία της Χημείας στη Δευτεροβάθμια. Να εξετάζονται Πανελλαδικά στην Χημεία οι μαθητές που επιθυμούν να σπουδάσουν κάτι σχετικό μ' αυτήν: Φαρμακευτική, Ιατρική, Χημεία (στο Πανεπιστήμιο και στο Πολυτεχνείο), Βιολογία, Διατροφολογία, Τεχνολογία Τροφίμων κ.τ.ο. Αλλά ναι και στην Πληροφορική. Στην λεγόμενη “Εποχή της Πληροφορίας” (Information Era), να εξετάζονται Πανελλαδικά όσοι θέλουν να γίνουν: Ηλεκτρολόγοι-Ηλεκτρονικοί Μηχ/κοί, Μηχ/κοί-Επιστήμονες Η/Υ, Μαθηματικοί, Φυσικοί κ.α.

Κι ως κατακλείδα, για μια ακόμα φορά παραθέτω το σχετικό ρηθέν του μεγάλου (Φυσικού!) Stephen Hawking:

"Whether you want to uncover the secrets of the universe, or you
just want to pursue a career in the 21st century, basic computer
programming is an essential skill to learn.".

Θέλει εν τέλει η πολιτεία μας να βοηθήσει τους νέους να “αποκαλύψουν τα μυστικά του σύμπαντος”;

Επιστολή για το πρόγραμμα σπουδών του "Νέου" Λυκείου προς τους Βουλευτές του Ν. Καρδίτσας

Αξιότιμοι κ. Βουλευτές του Ν. Καρδίτσας,
παίρνω το θάρρος να σας οχλήσω με το παρόν, ως Καρδιτσιώτης Πληροφορικός που επέλεξα να εργασθώ και να προσφέρω στον τόπο  μου.

Τις ημέρες αυτές, στο Κοινοβούλιο, θα κληθείτε να ψηφίσετε, μεταξύ άλλων, και το πρόγραμμα σπουδών για το λεγόμενο "Νέο Λύκειο".  Η σχετική Δημόσια Διαβούλευση βρισκόταν σε εξέλιξη μέρχι τις 20/8 και μπορείτε να δείτε τα υποβληθέντα σχόλια εδώ: http://www.opengov.gr/ypepth/?p=1687
Δυστυχώς, κυρίως για τους Έλληνες μαθητές, από το προτεινόμενο σχέδιο προγράμματος απουσιάζει σχεδόν παντελώς η Επιστήμη της Πληροφορικής !

Κι όλα αυτά σήμερα που θέλουμε να λέμε ότι ζούμε στην Εποχή της Πληροφορίας (Information Era).
Όταν επιστήμονες του βεληνεκούς του Stephen Hawking έχουν πει:

"Whether you want to uncover the secrets of the universe, or you
just want to pursue a career in the 21st century, basic computer
programming is an essential skill to learn.".

Όταν ο Έλληνας κάτοχος του Βραβείου Turing έχει πει ότι "η Ελλάδα έχασε το τρένο της Πληροφορικής".

Όταν οι μαθητές μας (Χαράλαμπος Ιωάννου) διακρίνονται παγκοσμίως στην Πληροφορική: http://is.gd/n5dYwQ και http://www.googlesciencefair.com/en/2013/
Επειδή όμως η παραπάνω λίστα μπορεί να γίνει πολύ εκτενής, καταλήγω:

Λόγω των παραπάνω δυσμενέστατων για την Παιδεία μας εξελίξεων, οι Έλληνες Πληροφορικοί μέσω των τριών(3) Επιστημονικών τους Ενώσεων (ΕΠΕ, ΕΠΥ και ΠΕΚΑΠ), έχουν επεξεργαστεί με πολύ κόπο την συνημμένη πρόταση.

Σας παρακαλώ θερμά, μπείτε στον κόπο και δείτε την. Εκτιμώ ότι θα σας βοηθήσει πολύ τις προσεχείς ημέρες στο έργο σας.

Ευχαριστώ εκ μέρους των Ελλήνων Πληροφορικών για τον χρόνο σας.
Με τιμή,

Φώτης Ε. Αλεξάκος,
Πληροφορικός,
Καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση,
Μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Καρδίτσας.

Ελευθερώστε τα Μαθηματικά!

Αγωνιζόμαστε μέσα από αυτό το ιστολόγιο για την απελευθέρωση της Πληροφορικής ώστε να μπορέσει να αξιοποιηθεί ουσιαστικά σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, αρχής γεννομένης από την εκπαίδευση.

Το αμαρτωλό παρελθόν των πελατειακών διορισμών στην Πληροφορική καθηγητών άλλων ειδικοτήτων έχει δημιουργήσει σοβαρές δυσχέρειες στην ουσιαστική επικοινωνία των Πληροφορικών με τους άλλους επιστήμονες της εκπαίδευσης και συνακόλουθα στην επικοινωνία της Πληροφορικής, ως διακριτού επιστημονικού πεδίου στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση με τα άλλα επιστημονικά πεδία.

Θεωρούμε ότι η απελευθέρωση της Πληροφορικής από τα συμφέροντα και τις παθογένειες του πελατειακού κράτους θα ανοίξει νέες προοπτικές και για τα άλλα επιστημονικά πεδία. Ας γίνουμε, όμως, συγκεκριμένοι: Ας μιλήσουμε για τα Μαθηματικά: Ένα πεδίο με κολοσσιαία παιδαγωγική και πρακτική αξία το οποίο παραμένει παγιδευμένο στη λογική του "υπολογισμού με το χέρι"... Τη στιγμή που, αν οι συνάδελφοι Μαθηματικοί, γνωρίσουν και αξιοποιήσουν τα σύγχρονα εργαλεία που τους προσφέρει η Πληροφορική, μπορούν πραγματικά να μετασχηματίσουν την ώρα των Μαθηματικών από βαρετή, αποκρουστική για πολλούς μαθητές, εμπειρία, σε μια αποκαλυπτική εμπειρία που πραγματικά μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που οι νέοι άνθρωποι βλέπουν τον κόσμο και τις δυνατότητες που έχουν να δημιουργήσουν νέες πραγματικότητα.

Γι' αυτό και λέμε: Οι συνάδελφοι Μαθηματικοί που βρέθηκαν στους κλάδους Πληροφορικής, ας κάνουν το μεγάλο βήμα: Ας αξιοποιήσουν την πολύτιμη εμπειρία τους φέρνοντας, ως άλλοι Προμηθείς, τη Φωτιά της Πληροφορικής στον κλάδο τους οδηγώντας τον από την Εποχή των Σπηλαίων στην Εποχή της Πληροφορικής.

Αυτά που λέμε δεν είναι αδύνατα. ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΗΔΗ σε άλλες χώρες. Δείτε αυτό το video:


Καλοί συνάδελφοι Μαθηματικοί: Προσβλέπουμε σε μια γόνιμη συνεργασία μαζί σας. Ελευθερώνουμε την Πληροφορική, ελευθερώνουμε τα Μαθηματικά, ελευθερώνουμε την Παιδεία. Μαζί. Σε πνεύμα γόνιμης και ουσιαστικής συνεργασίας. Κανείς δεν περισσεύει στην εκπαίδευση. Όλοι είναι απαραίτητοι στο πεδίο της επιστημονικής τους αρμοδιότητας!